منو بگو فکر کردم چقد قشنگ از پسش براومدم که با آرامش و انتخاب بهترین کلمات چیزی که دوست ندارم رو گفتم 

زهی خیال باطل...

تمام ذوقم رو برای انجامش از دست دادم

تمام هیجانی که گذاشته بودم سرش خرج کنم، از بین رفت و جاش و یه دلسردی ناخوشایند گرفت

امروزم مرجانه نیست

اصن بهتر، من که دیگه براش عجله ای ندارم- لازمم نمیشه

برای اینکه بچه ها حالمو نفهمن قرار نمیزارم باهاشون

میترسم وسط تعریف کردن اتفاقا بزنم زیر گریه

-

واقعا دلم میخواد برم مسافرت

حالم از این عرف و ایده های مسخره و توقعات بیجا بهم میخوره که نمیزارن یهو پاشم و بگم من دارم میرم چند روز کاری به کارم نداشته باشین

هر کی از یه طرف زور میزنه ایده هاشو زورکی بکنه تو سرم و اهمیت نمیدن که خب حالا من چی رو دوست دارم

دیگه زیاد از حد همه چی از کنترلم خارج شد و از موضع تصمیم گیری کنار گذاشته شدم

بالاخره یه نقطه ای توی زندگی باید قبول‌ کنی که همه لذت های دنیا قرار نیست سهم تو بشه